Trojden – pan ziemi czerskiej, warszawskiej, rawskiej i liwskiej
Książę Trojden był jednym z trzech synów Bolesława II, wnukiem Siemowita I. Urodził się między rokiem 1284 a 1286, zmarł 13 marca 1341 r. Żył więc w czasach Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego, w czasach, kiedy królestwo polskie stało się realną siłą i stanowiło poważne zagrożenie dla niezależności Księstwa Mazowieckiego. Dlatego też Trojden – pragnący ze wszystkich sił zachować niezawisłość swoich ziem - zmuszony był do podejmowania najróżniejszych zabiegów dyplomatycznych i zawierania zmiennych sojuszy. I tak początkowo pozostawał w bardzo dobrych stosunkach z Władysławem Łokietkiem, ale zbytnia natarczywość księcia polskiego w dążeniu do zjednoczenia spowodowała odwrócenie się od niego Trojdena i zawarcie układu z Krzyżakami w Brodnicy w roku 1326. W trzy lata później Trojden znowu poparł zbrojnie Łokietka, aby w 1334 r. już po śmierci Łokietka ponownie wystąpić jako sojusznik Zakonu. Ostatecznie jednak zdecydował się na zawarcie przymierza z Kazimierzem Wielkim w 1339 r., czego najlepszym dowodem było przeprowadzenie w Warszawie – siedzibie książęcej - procesu polsko-krzyżackiego w sprawie zagarnięcia ziem piastowskich. Między innymi dzięki temu zdarzeniu wiemy, że za jego sprawą w Warszawie przebudowane zostały i zmodernizowane wszystkie urządzenia obronne miasta, że zostało ono otoczone murem jako miasto książęce i dworskie.