Rezerwat Serafin
Rezerwat torfowiskowy, poruszanie się możliwe wyłącznie po kładce, zejście z niej grozi utonięciem
x:21.6269 y:53.362
Rezerwat Serafin powstał na terenie dawnego jeziora Serafin, zwanego też jeziorem Krusko. W chwili obecnej na całej powierzchni jeziora znajduje się warstwa roślinności, tzw. pływające pło. Na torfowisku występuje przede wszystkim roślinność wodna i bagienna. Najpowszechniejszym gatunkiem jest mech torfowiec. Teren rezerwatu jest siedliskiem wielu roślin chronionych. Rezerwat zamieszkuje wiele gatunków zwierząt. Absolutnym królem torfowiska jest łoś. Najpiękniejszym i najokazalszym przedstawicielem licznie tu zamieszkałego ptactwa błotnego jest żuraw.
Nad Serafinem, jak mówi legenda, urodził się żeglarz, Jan z Kolna, który rzekomo jeszcze przed Kolumbem odkrył Amerykę.
Kilkaset lat temu nad jeziorem znajdował się królewski dworzec myśliwski, w którym władcy odpoczywali po polowaniu. Pieczę nad nim sprawowali miejscowi bartnicy.
Na terenie rezerwatu zbudowano ścieżkę przyrodniczą. Podczas zwiedzania rezerwatu można poruszać się wyłącznie po zbudowanej w tym celu kładce. Wchodzenie na pływające pło jest niebezpieczne – grozi przerwaniem i utonięciem!
Podania i legendy
Jezioro Serafin, na terenie którego obecnie jest torfowisko, zaczęło zanikać w II połowie XIX w. Nastąpiło to w wyniku przeprowadzonych na tych terenach prac melioracyjnych i połączeniu jeziora kanałem z rzeką Pisą. Jeszcze w okresie międzywojennym, jak wspominają starzy Kurpie, można było po nim pływać.
Spośród powszechnie występujących tu roślin wymienić należy – oprócz mchów - żurawinę błotną, której jagody miejscowa ludność zbiera zarówno w celach spożywczych, jak i leczniczych, krzewiaste wierzby, brzozy i olszę szarą. Z gatunków chronionych występują rosiczka okrągłolistna, krwisty i plamisty storczyk oraz kruszyk błotny.
Rezerwat zamieszkuje wiele gatunków zwierząt. Absolutnym królem torfowiska jest łoś, któremu specjalnie zbudowane racice pozwalają bez trudu poruszać się po trzęsawiskach. Często przybywają tutaj również sarny, zające i lisy. Na tych podmokłych terenach występuje także wiele rzadkich gatunków ptactwa wodnego i błotnego. Najpiękniejszym i najokazalszym przedstawicielem jest żuraw. Często z bagna dochodzi charakterystyczny „klangor” nawołujących się ptaków. Po wykazaniu dużej dozy cierpliwości i dużym szczęściu spotkać tu można również cietrzewia, wodnika, brzęczka, trzcinniczka, kulika wielkiego i wiele innych.
Na terenie rezerwatu zbudowano ścieżkę przyrodniczą. Na jej początku umieszczono tablicę informacyjną z mapą uwzględniającą główne zbiorowiska roślinne oraz rzadkie i chronione gatunki roślin oraz ptaków. Co kilkadziesiąt metrów rozmieszczono tablice informacyjne opowiadające o zamieszkującej torfowisko florze i faunie. Na skraju bagna zbudowano wieżę obserwacyjną.