Węglarze i ich produkt - pomysłowy sposób na ciepło
Węglarstwo to po prostu zwęglanie drewna, czyli palenie drewna przy kontrolowanym dopływie powietrza, prowadzące do powstania węgla i pary wodnej. Wypalanie węgla drzewnego miało ścisły związek z rozwojem hutnictwa i obróbką metali, ponieważ produkcja metalurgiczna opierała się dawniej wyłącznie na tym rodzaju węgla jako źródle ciepła. Zmieniło się to dopiero po upowszechnieniu węgla kamiennego.
Jamy, piece i stosy
Węglarstwo, czyli wypalanie węgla drzewnego miało ścisły związek z rozwojem hutnictwa i obróbką metali, ponieważ produkcja metalurgiczna opierała się dawniej wyłącznie na węglu drzewnym. Zmieniło się to dopiero po upowszechnieniu węgla kamiennego. Węglarze kurpiowscy produkowali węgiel drzewny na trzy sposoby: w jamach, w piecach, a najczęściej w stosach. Przy ich układaniu zataczali koło, drewno nakrywali najpierw gałęziami, potem piaskiem i liśćmi lub mchem w celu maksymalnego ograniczenia dostępu powietrza, a następnie zapalali stos. Czas potrzebny do zwęglenia drewna zależał od wielu czynników, m.in. od wielkości stosu, gatunku drewna czy też pogody, ale przeciętnie proces ten trwał ok. dobę. Następnie stos należało ostudzić, co trwało mniej więcej tak samo długo, po czym węgiel drzewny był gotowy do użycia. Stosowano go przede wszystkim w hutnictwie, czasem też palono nim w piecach chlebowych lub ogrzewano nim domostwa.